Gisteren, 23 maart 2018 , is ons lid Henk Blokker overleden. Henk mocht slechts 73 jaar oud worden.
Hij was een trouw lid van onze vereniging, een topsporter in de duivensport. We kennen Henk als een man van heel weinig woorden, maar altijd still going strong on his own way.
En dat hebben de liefhebbers altijd gemerkt, sinds de intrede in duivensport altijd bij de kampioenen. En niet alleen in de vereniging maar ook Nationaal en regionaal. Eerst samenspelend met zijn vriend Nico.Pronk op Huisduinen, om daarna nadat hij Hanny had leren kennen op eigen erf. Ook heeft hij met de familie nog op de eendenkooi in 't Zand gewoond en natuurlijk met hun duiven, wat mij bijzonder is bij gebleven een 1e st Vincent gespeeld met grote voorsprong, met de EDDY. Maar zijn prestaties waren niet op een hand te tellen, altijd vroege duiven, of dit nu op de programma vluchten waren of op zijn favoriete discipline, de overnacht zowel ochtend dan wel middag lossingen.
Drie jaar terug nog een 1e Marseille 2014 en ook nog meerdere 1e prijzen en ook series draaiend. Hij had een duiven gevoel waar bijna niemand aan kon tippen, natuurlijk ging het ook bij hem niet altijd van een leien dakje, er waren gerust ook teleurstellingen, maar die zag je bij hem niet, dan was hij alweer bezig met het volgende vluchten. Er moet altijd weer kop gevlogen worden. Altijd bezig zich te verbeterenen nog betere duiven op de kooi te krijgen zodat hij bij de allerbeste bleef behoren. Dat is hem gelukt, tot dat zijn vrouw Hanny heel plotseling overleed, een klap voor hem en zijn gezin en familie. Toen werd ook duidelijk dat Henk vergeetachtig was, en als hij zich druk maakte, hij zijn concentratie niet kon behouden, soms tot paniek aan toe. Hij was af en toe helemaal de weg even kwijt, gelukkig waren er dan altijd mensen die hem daar bij ondersteunde, zodat hij zich weer kon herpakken. Het gemis van Hanny was voelbaar voor iedereen in zijn directe omgeving, hij miste haar ontzettend. De duiven waren toen zijn afleiding geworden, niet meer de het moeten blijven presteren, maar een klein stapje terug, mede door zijn gemoeds toestand. Henk was een man waar de emotie niet vanaf spatte, nee emotie was er alleen bij heel vroege duiven, al was het maar even, voor de rest ingetogen en geen emotie zichtbaar. Dit was ook heel goed zichtbaar toen hij bij onze vereniging de bronzen speld mocht ontvangen, zie foto
Ik zelf heb Henk pas later leren kennen, doordat we dezelfde discipline speelden, en raakvlakken hadden met de duiven, en dat vindt ik nog steeds erg jammer dat dit realtief maar kort heeft mogen duren, maar hij was er de man niet na om met iedereen een even hartelijke omgang te hebben, lag niet aan de andere mensen maar gewoon aan hem, een man die zich niet voor iederen openstelde, maar had je die dan kon je op hem bouwen. Hij heeft voor de vereniging ook heel veel betekend, b.v. bier halen, duiven wegbrengen voor het NIC, heeft hij jaren gedaan, totdat dat ook minder werd, maar ook nog als vluchtpenningmeester gefungeerd, totdat hij vorig jaar mei met de boodschap kwam, jullie moeten gaan uitkijken naar een nieuwe vluchtpenningmeester want ik redt het niet meer. En dan kwam de winter , een stille periode voor ons duivenmelkers, maar wekelijk telefoontjes met vragen en of een praatje, korte mededelingen en af en toe bij elkaar een bakkie halen, of een voetbal topper bekijken. Met voetbal kijkend helemaal geen emotie alleen bij afloop, was een mooi potje, heel illusterend zoals hij was. Wij gaan hem missen, een man van heel weinig woorden. Vooral de laatste drie weken zijn de berichten omtrent hem binnen gekomen als mokerslagen, drie weken terug zelfstandig rijdend naar zijn dochter in Heiloo, tot dat hij belde ik moet vandaag naar de dokter want ik wordt geel, daarna bericht het is geelzucht, maar dat was het niet. In het ziekenhuis werden er testen gedaan en onderzoeken, totdat hij belde van , Ik ben ongeneeslijk ziek en heb nog maar enkel maanden te leven. Een dreun die zijn weerga niet kende, niet wetende dat het niet maanden zo gaan duren maar slechts twee weken, onvoorstelbaar, maar gelukkig is hem nu verder leed bespaard gebleven.
Henk is nu weer samen met zijn innig geliefde Hanny, een groot verlies voor zijn gezin en familie, maar ook voor de duivensport. Henk van onze kant wensen wij je een heel behouden vlucht, en hou ons vanaf boven goed in de gaten.
Henk ligt opgebaard in de Oleahof op de Ijsselmeerstraat in Den Helder.
Donderdag 29 maart is er om 14:00 uur een afscheids dienst in de Oleahof, waarna er gelegenheid is om te condoleren.
HENK RUST ZACHT.